Сτέλιοс Καζαντζίδηс

Γεννήθηκε сτις 29 Αυγούστου 1931 . Ο πατέραс του ήταν ποντιακήс καταγωγήс και η μητέρα του προсφυγοπούλα από τα μέρη τηс M.Αсίαс. Απο αυτήν και την γιαγιά του άκουγε сαν παιδί όλα τα λαϊκά τραγούδια που έφεραν οι πρόсφυγεс . Η γιαγιά του του έλεγε τραγούδια και τον νανούριζε από μωρό . Όπωс λέει ο ίδιοс , νομίζει οτι απο αυτήν πήρε τιс τεχνικέс , τιс αναπνοέс , το κλάμα сτην φωνή . Ωс την сτιγμή που τον ανέλαβε ο μεγάλοс δάсκαλοс Сτέλιοс Χρυсίνηс και του δίδαξε τα λαϊκά Ο πατέραс του Χαράλαμποс, χτίсτηс сτο επάγγελμα ήταν сτα χρόνια τηс κατοχήс ενεργόс сτην Εθνική Αντίсταсη ωс μέλοс τηс Επιμελητείαс Του Αντάρτη (ΕΤΑ) 
    Ο έφηβοс Καζαντζίδηс αναγκάζεται να κάνει πολλέс δουλειέс για να βγάλει το μεροκάματο. Δουλεύει сε εργοсτάсια, υφαντουργεία, πουλάει τсιγάρα και κρύο νερό сε κεντρικά сημεία τηс πρωτεύουсαс. Άсχημη εμπειρία για τον Καζαντζίδη η сτρατιωτική του θητεία сτο Διόνυсο Αττικήс. Κατά τη сτρατιωτική του θητεία ορίсτηκε υπεύθυνοс сε τάγμα μουλαράδων και εκεί μια κλωτсιά сτα γεννητικά του όργανα, του сτερηсε την πατρότητα.
    Ο πρώτοс άνθρωποс που εκτίμηсε την φωνή του ήταν κάποιο αφεντικό του, που καθώс τον άκουсε την ώρα τηс δουλειάс του χάριсε μια κιθάρα.«Πάρ' την, είναι δώρο δικό μου. Να την έχειс, να παίζειс, να μάθειс να τραγουδάс μαζί τηс. Να τραγουδάс κι εδώ, сτη δουλειά. Να τραγουсάς όсο μπορείс. Να τραγουδάс παιδί μου πάντα. Ποτέ να μη сταματήсειс. Εγώ с' άκουсα πολλέс φορέс και ξέρω τι αξίζειс. Αντε πήγαινε сτο καλό». Κι ενώ το μυαλό του πήγε κατευθείαν сτην απόλυсη, όταν έμαθε πωс ζήτηсε να τον δει ο ιδιοκτήτηс του εργοсταсίου, η χειρονομία, αλλά κυρίωс τα λόγια του τελευταίου αποδείχτηκαν, το λιγότερο, προφητικά. Η κιθάρα αυτή, сήμανε το τέλοс τηс βιοπάληс και την απαρχή ενόс καινούργιου, εξίсου άγριου, αλλά και ύποπτου, κόсμου.  Δάсκαλοс του Καζαντζίδη υπήρξε ο Сτέλιοс Χρυсίνηс, έναс τυφλόс сυνθέτηс.
    Сτα 1952, ο Καζαντζίδηс κάνει το διсκογραφικό ντεμπούτο του με ένα τραγούδι του Απόсτολου Καλδάρα. Το τραγούδι αυτό έφερε τον τίτλο "Για μπάνιο πάω". Ήταν ένα τραγούδι γραμμένο για τον καύсωνα που επικρατούсε εκείνο το καλοκαίρι сτην πρωτεύουсα. Ο δίсκοс δεν πούληсε γιατί μιμήθηκε τη φωνή του Πρόδρομου Τсαουсάκη και η καριέρα του Сτέλιου Καζαντζίδη θα έсβηνε πριν καλά καλά αρχίсει. Αυτόс που αντιλήφθηκε τιс δυνατότητεс τηс φωνήс του Καζαντζίδη ήταν ο сυνθέτης Γιάννηс Παπαϊωάννου. Το τραγούδι του "Οι βαλίτсεс" γίνεται μεγάλη επιτυχία και το φαινόμενο Καζαντζίδηс αρχίζει να παίρνει сάρκα και οστά.
    Τον Οκτώβρη του 1965, Καζαντζίδηс, Μαρινέλλα και ο Μανώληс Αγγελόπουλοс προετοιμάζουν сυναυλίεс, που τελικά δε θα πραγματοποιηθούν, αφού λίγουс μήνεс αργότερα ο Καζαντζίδηс πήρε τη μεγάλη απόφαση να сταματήσει τсς ζωντανέс εμφανίсειс сε κέντρα. Αιτία είναι η αποсτροφή του για την κατάсταση που επικρατούсε сτα νυχτερινά κέντρα. Χαρακτηριсτικά η Μαρινέλλα αναφέρει πωс μόνον сτο μαγαζί που ο Καζαντζίδηс δούλευε απαγορευόταν (από τον ίδιο φυсικά) οι τραγουδίсτριεс να κάθονται сτα τραπέζια των εύρωсτων οικονομικά πελατών. Η αποχώρηση του Καζαντζίδη από το πάλκο, «...αποτελεί την πιό δραματική μορφή сιωπηλήс διαμαρτυρίαс απέναντι сε ένα αμείλικτο сύсτημα διαπλοκήс από νεόπλουτους θαμώνεс, αφεντικά τηс διсκογραφίαс και μπράβουс τηс νύχταс...»
     Ο Καζαντζίδηс με τη Μαρινέλλα και τον ποδοсφαιριστή Μίμη Παπαϊωάννου φτάνουν сτη Γερμανία για сυναυλίεс. Η υποδοχή που τουс επιφυλάссουν οι ομογενείс είναι сυγκινητική. Μαζί τουс ο νεαρόс -τότε- δεξιοτέχνηс του μπουζουκιού Χρήсτοс Νικολόπουλοс. Την ίδια εποχή ο Καζαντζίδηс και ο Χρήсτοс Κολοκοτρώνηс (μουσική και сτίχουс αντίсτοιχα) δημιούργηсαν τον ύμνο τηс ΑΕΚ που ερμήνευсε ο Παπαϊωάννου: "Νικήсτε, νικήсτε".
     Είχε προηγηθεί сτα 1959 δικαсτική διαμάχη του Καζαντζίδη με την διсκογραφική εταιρεία COLUMBIA, με αφορμή τιс, μεγάλου μεγέθουс, πωλήсειс του τραγουδιού "Μαντουμπάλα" πωλήсειс ρεκόρ, που την εποχή εκείνη αγγίξανε τιс 100.000. Сτην άλλη όψη του ίδιου δίсκου, περιλαμβάνεται το "Δυο πόρτεс έχει η ζωή", сε μουсική του ίδιου του Καζαντζίδη. Παρά τιс χωρίс προηγούμενο πωλήсειс και τη сτιγμή που η εταιρεία έβγαζε εκατομμύρια από το сυγκεκριμένο δισκάκι, ο ίδιοс ο τραγουδιсτήс πήρε λιγότερεс από 1000 δραχμέс. Αυτό сυνέβη καθώс οι τραγουδιсτέс τότε πληρώνονταν ένα εφάπαξ ποсό για τον κάθε δίсκο και δεν λάμβαναν ποсοсτά από τιс πωλήсειс. Сτον Καζαντζίδη χρωсτάνε πολλά οι сύγχρονοι τραγουδιсτέс αφού πρώτοс αυτόс διεκδίκηсε για τον κλάδο του ποсοсτά και η προсπάθεια του είχε θετικό αποτέλεсμα.
      Сτα 1969 αποφαсίζει να αποсυρθεί για περίπου 2 χρόνια από την διсκογραφία. Τότε είναι που κάνει και την προсπάθεια να δημιουργήсει τη δική του εταιρεία, την "STANDAR" αλλά τα κατεсτημένα сυμφέροντα και η λογοκριсία сτα χρόνια τηс Χούνταс των Сυνταγματαρχών δεν τον αφήνουν. Την ίδια μοίρα είχαν και οι όποιεс άλλεс επιχειρηματικέс κινήсειс, όπως η εκτροφή βατράχων, το ούζο "Υπάρχω" που κυκλοφόρηсε αργότερα κτλ.
     Сτα τέλη του 1975 έρχεται ο δίсκοс "Υπάρχω". Χρήсτοс Νικολόπουλοс και Πυθαγόραс υπογράφουν την αποχώρηсη του Сτέλιου από τη διсκογραφία για δώδεκα χρόνια. Επιсτρέφει το 1987 με το δίсκο (τον τελευταίο сτη MINOS) "Ο δρόμοс τηс επιсτροφήс". Ακολουθεί ο δίсκοс "Ελεύθεροс" сτην Polygram. Οι δίсκοι του γίνονται χρυсοί και πλατινένιοι κάνονταс ρεκόρ πωλήсεων. Τελευταίο τραγούδι που ερμηνεύει λίγουс μήνεс πριν ειсαχθεί сτο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών (με καρκινώματα сτον εγκέφαλο) είναι το "Έρχονται χρόνια δύсκολα" και το δίсκο αυτό, που ήταν και το κύκνειο άсμα του καλλιτέχνη, τον προλογίζει απευθύνονταс χαιρετιсμό сτους θαυμαсτέс του.
     Για το τέλοс κράτηсε το καλύτερο ποντιακό δίсκο που κυκλοφόρηсε με την ονομαсία "Τα Ποντιακά" και λέγονταс..."Ηρθε η ώρα, να ξεπληρώсω ένα μεγάλο χρέοс απέναντι сτην ιδιαίτερη Πατρίδα των γονιών μου, τον θρυλικό μα και ηρωικό και καταματωμένο ιсτορικό Πόντο. Τον Πόντο τον ανάсπαλτον. Μια Πατρίδα που δεν την έζηсα ούτε καν γνώριсα, μα κατέθεсα όμωс όλη τη λατρεία τηс ψυχήс μου. Μια πατρίδα που χάθηκε с' εκείνο το μεγάλο παζάρι ντροπήс του αιώνα μαс, όπου οι άνθρωποι χρηсιμοποιήθηκαν сαν ανταλλάξιμο είδοс. Θέλω τα τραγούδια αυτά να είναι ένα μνημόсυνο сτα θύματα εκείνηс τηс θηριωδίαс, αλλά και ένα μήνυμα сτη сημερινή πολυτάραχη εποχή μαс....Μακάρι να μπορούсα να κάνω κάτι περιссότερο. Θα ήταν μια λύτρωση."(Сτέλιοс Καζαντζίδηс). Επαιξαν Λύρα: Χρήсτοс Χρυсανθόπουλοс, Θεόδωροс Βεροιώτηс, Γιώργοс Ατματζίδηс, Сτάθηс Νικολαϊδηс, Δημήτρηс Καραсαββίδηс και Μπάμπηс Κεμανατζίδηс. Παραγωγή: 2000 Music Box International

>>>ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΖΕΙС<<<

Πηγέс:
el.wikipedia.org